Taranjit Singh: Një rast në të cilin shkenca konfirmon besimin në rimishërimin

Taranjit Singh: Një rast në të cilin shkenca konfirmon besimin në rimishërimin
Taranjit Singh: Një rast në të cilin shkenca konfirmon besimin në rimishërimin
Anonim

Taranjit Singh: Një rast në të cilin shkenca konfirmon besimin në rimishërimin

A është e mundur rilindja? A ka një bazë shkencore për të besuar në rilindjen? Që nga kohra të lashta, njeriu është përpjekur të gjejë një zgjidhje për këtë gjëegjëzë, por provat bindëse ende i janë shmangur.

Tani, ndoshta në të parin e këtij lloji, një ekspert mjeko -ligjor Patiala është përpjekur të provojë shkencërisht këtë fenomen.

Duke vënë për diskutim kërkimin e tij mbi rastin e ringjalljes së një fëmije i cili në një jetë të kaluar jetonte në fshatin Chakkchela, rrethi Jalandhar, dhe tani jeton në fshatin Alluna Miana, rrethi Ludhiana, Vikram Raj Singh Chauhan argumenton se bazuar në një krahasim të dorëshkrimit të fëmijës në lindjet e tij të mëparshme dhe aktuale ai dëshmon teorinë e mundësisë së rilindjes.

Gjetjet e tij u vlerësuan shumë në Konferencën e fundit Kombëtare të Ekspertëve Ligjorë në Universitetin Bundelkhand, Jhansi.

Në vitin 2002, një djalë gjashtë vjeçar, Taranjit Singh, nga fshati Alluna Miana pranë Payal në Ludhiana, pohoi se mbante mend jetën e tij të mëparshme. Në fakt, sipas prindërve të tij të varfër, djali e pretendoi këtë që në moshën dy vjeç dhe u përpoq të ikte nga shtëpia.

Djali tha se në të kaluarën ai kishte lindur në fshatin Chakkchela në rajonin Jalandhar, emri i tij i vërtetë ishte Satnam Singh, dhe emri i babait të tij ishte Jeet Singh.

Sipas tij, në kohën e vdekjes së tij, ai ishte një nxënës i klasës së 9 -të në një shkollë në fshatin Nihalwal. Më 10 shtator 1992, ai ishte duke ecur me biçikletë nga shkolla në shtëpi me shokun e tij Sukwinder Singh kur një skuter i quajtur Joga Singh nga fshati Mirajwala, Tehsil Shahkot, e rrëzoi atë.

Ai pësoi plagë të rënda në kokë dhe vdiq të nesërmen.

Babai i tij aktual, Ranjit Singh, tha se ndërsa djali u bë më këmbëngulës, ai dhe gruaja e tij e çuan në fshatin Chakkchela në rajonin Sangrur. Ata nuk mund të gjenin askënd të ngjashëm me njerëzit të cilëve djali i quajti prindërit e tij. Kur dikush u tha atyre se ka edhe një fshat Chakkchela në rrethin Jalandhar, ata vendosën të shkojnë atje.

Babai i djalit, Ranjit Singh dhe shoku i tij Rajinder Singh shkuan në një shkollë publike në fshatin Nihalwal në rrethin Jalandhar, ku takuan një mësues të vjetër i cili tha se ishte e vërtetë që një djalë i quajtur Satnam Singh vdiq në një aksident dhe ishte djali e Jeet Singh nga fshati Chakkchela. Pastaj familja arriti në shtëpinë e Jeet Singh dhe tregoi të gjithë historinë.

Ranjit Singh gjithashtu tha se djali i tij pohoi se librat që mbante kur ndodhi aksidenti ishin njomur në gjakun e tij. Ai gjithashtu kishte 30 rupi në portofolin e tij.

Me të dëgjuar këtë, gruaja e cila, sipas Taranjit, ishte nëna e tij në një lindje të mëparshme, filloi të qajë dhe konfirmoi fjalët e tij. Ajo tha se mbante librat e përgjakshëm dhe 30 rupi si kujtim të fundit për fëmijën e saj.

Image
Image

Taranjit Singh me prindërit e tij në lindjen e tij aktuale, 2002

Disa ditë më vonë, vëllai i Taranjit Singh në një jetë të kaluar Kewal Singh, motra Lakhbir Kaur, mikja e Buta Singh, babai Jeet Singh dhe nëna Mohinder Kaur erdhën në fshatin Alluna Miana për t'u takuar me Taranjit.

Lahbir Kaur i tregoi Taranjit Singh fotografitë dhe i kërkoi atij të njihte veten në lindjen e tij të mëparshme. Taranjit Singh e njohu menjëherë veten si dhe një fotografi të prindërve të tij në një lindje të mëparshme.

Kjo histori u botua në disa gazeta. Vikram Chauhan tha se duke qenë njeri i shkencës, ai nuk pranoi të besonte një histori të tillë, por, i shtyrë nga kurioziteti, vendosi të hetonte.

Ai vizitoi disa herë fshatrat përkatëse. Djali dhe prindërit e të dy gjinive përsëritën të njëjtën histori. Ai foli me pronarin e dyqanit, i cili i tha se disa ditë para vdekjes, djali huazoi prej tij një fletore për 3 rupi.

Kur dyqanxhiu shkoi në fshatin e djalit, ai e njohu menjëherë, por tha se i kishte borxh vetëm 2 rupi. Pronari i dyqanit e pranoi këtë fakt dhe tha se ai donte vetëm të verifikonte vërtetësinë e deklaratës së fëmijës.

Pas kësaj, për konfirmimin shkencor të incidentit, Chauhan mori mostra të dorëshkrimit të Taranjit Singh në Gurmukhi dhe Anglisht, si dhe Satnam Singh nga fletoret e mbajtura në familjen Satnam Singh për të zbuluar nëse dorëshkrimet e Satnam Singh dhe Taranjit Singh ishin të ngjashme.

Hetimi u bazua në teorinë bazë të shkencës mjeko -ligjore, sipas së cilës shkrimi i dorës i dy njerëzve të ndryshëm nuk mund të jetë i njëjtë. Nëse Taranjit Singh dhe Satnam Singh ishin i njëjti person, atëherë shkrimi i tyre i dorës gjithashtu duhet të jetë i njëjtë.

Autori shpjegoi se shkrimi i dorës së një personi ka karakteristika specifike që përcaktohen nga personaliteti i tij, dhe për këtë arsye asnjë person nuk shkruan në të njëjtën mënyrë.

Shtë një shkencë e aplikuar që kombinon studimin e optikës, fiziologjisë dhe psikologjisë. Përbërja psikologjike e një personi përcaktohet kryesisht nga shkrimi i tij i dorës.

Kështu, mendja luan një rol të rëndësishëm në formimin e dorëshkrimit të një personi, dhe dora vetëm mishëron diktatet e mendjes, të cilat nuk mund të jenë të njëjta për dy shkrimtarë të ndryshëm.

Sipas autorit, ai ishte i mahnitur kur zbuloi se shkrimi i dorës së Taranjit Singh ishte pothuajse identik me atë të Satnam Singh. Dallimi i vetëm ishte koordinimi i muskujve të dy shkrimtarëve, pasi Taranjit Singh nuk ishte mësuar të shkruante. Kjo ishte mjaft e pazakontë dhe sugjeroi që kishte diçka të njëjtë për dy djemtë.

Autori argumentoi se nëse supozohet se shpirti kalon nga një person në tjetrin, atëherë mund të konkludohet se mendja do të mbetet e njëjtë. Kështu, nëse besohet se shpirti i Satnam Singh u transferua në trupin e Taranjit Singh, atëherë është mjaft logjike që shkrimi i dorës i Taranjit Singh do të korrespondojë me atë të Satnam Singh.

Shkencëtari e vërtetoi këtë në një konferencë. Sipas procesverbalit të konferencës, disa ekspertë të mjekësisë ligjore ekzaminuan mostrat e shkrimit të dorës dhe zbuluan se ato ishin të ngjashme.

"Kam disa arsye shkencore për të besuar se rilindja është e mundur," thotë Chauhan, "por unë dua të vazhdoj kërkimet mbi këtë temë dhe jam duke ndjekur nga afër zhvillimin e fëmijës."

Një faktor tjetër forcoi gjetjet e tij, tha Chauhan. "Në lindjen e tij aktuale, Taranjit nuk shkoi kurrë në shkollë sepse i përket një familje të varfër, por kur i kërkova të shkruante alfabetet angleze dhe punjabi, ai i shkroi ato në mënyrë korrekte."

Në 2002, Taranjit jetoi me prindërit e familjes së tij aktuale, pasi ata nuk pranuan t'ia jepnin prindërve të tij të mëparshëm. Prindërit e tij të mëparshëm nuk këmbëngulin në të tyren, duke thënë se i kuptojnë ndjenjat e prindërve të tij të rinj.

Recommended: